„Księgarstwo polskie, a szczególnie takie firmy jak Gebethner i Wolff, spełniało w owym okresie doniosłą rolę. Rolę

docenioną tylko przez nielicznych, natomiast zapomnianą przez historyków, którzy dotychczas nie zwrócili uwagi na

księgarstwo jako czynnik znakomicie cementujący całość kulturową piśmiennictwa narodowego, rozdartego przez zabory.

Bowiem dla księgarstwa nie istniały rozdzielające kraj granice. Firma nasza posiadała w Krakowie, Lublinie i Łodzi swoje

filie i powiązana była z księgarstwem Małopolski i Poznańskiego. Była handlowym reprezentantem wszystkich

ważniejszych polskich firm wydawniczych oraz działów wydawniczych takich instytucji naukowych, jak Akademia

Umiejętności w Krakowie czy Kasa im. Mianowskiego. Wydawnictwa lwowskie i krakowskie, których władze zabroniły

kolportować w Kongresówce, uzyskiwała Warszawa za pośrednictwem Lipska, od komisjonerów takich jak Koehler &

Volckmar. Władze rosyjskie prawie nie kontrolowały przesyłek z Niemiec. W ten sposób księgarstwo polskie wykazywało

wielką prężność i patriotyzm, zwalczając umiejętnie wszystkie przeszkody stawiane społeczeństwu przez zaborców, którzy

dążyli do osłabienia ducha narodowego i rozbicia społeczeństwa.” To nie tylko najbardziej znana firma wydawnicza

Gebethner i Wolff, ale i inni mniej znane postacie i firmy, którzy popularyzowali polskość, jej historię i osiągnięcia ,musimy

powiedzieć zdecydowanie " bez nich nie byłoby nas".